یادداشت ها

دسته: تخصصی
۰۵ خرداد ۱۳۹۵

از: مجید امرایی - بهره گیری از وجهه درمانی هنرها هرگز یک پدیده نوظهور و جدید کشف شده توسط انسان امروزی نیست، ارتباط بین هنر و درمان به شیوه آیینی و سنتی ریشه در اعماق تاریخ و زندگی اجتماعی بشر دارد، هنردرمانی رویکردی متفاوت از درمان به شیوه هنری است که امروزه توسط پژوهشگران و تسهیلگران به روش های جدید علمی تحت عنوان و رشته های مستقل با زیر شاخه های مشخص بازآفرینی و بازآموزی می شود.

از یک منظر ارتباط بین هنر و درمان در بسیاری از فرهنگ های سنتی و آیینی نقش اجتماعی افرادی را تعریف می کند که با آگاهی از ظرفیت های درمانی هنرها در میان جماعت انسانی با عناوینی چون "جادوگر"،" طبیب"،" شمن" و یا "ساحر " و عناوینی از این دست شناخته می شده اند، این افراد خود را رابط بین انسان و نیروهای فرازمینی یا خدایانی می دانند که تصمیم گیرنده سرنوشت انسان ها هستند.

این افراد قرن ها در نقش شفا دهندگان قبیله ها و جماعت انسانی حضور دارند و در بسیاری از کشورها هم هنوز حضوری پررنگ و موثر دارند .

اینان با آگاهی از رویکرد های درمان سنتی و به دلیل بهره مندی از ویژگی های خاص ارتباطی با همنوعان خود قادرند روح شرور انسان را به کنترل خود درآورند و آلام و دردهای بشری را با روش هایی که در بسیاری از آنها از روان نمایشگری سنتی هم استفاده می شود بهره ببرند ...(ادامه دارد .........برای تهیه مطلب کامل بر روی بخش ارتباط با ما سایت پیغام بگذارید )