یاد داشت از دکتر مجید امرایی (مدرس نویسنده و دراماتراپیست ) .هیجان یا به تعبیری عاطفه نوعى واکنش است ، یعنى نوعى رفتار که جنبه‌ى احساسى دارد یعنى عکس العملی که ناشى از یک حس و ادراک است .
عواطف، گرایش‌ها و احساسات انسانی است که توجّه فرد را از خود به نفع غیر معطوف می‌دارد. عواطف، استعدادی است فطری و از سرمایه‌های مهم آدمی است که در تربیت و کسب فضایل ، نقشی اساسی دارد.
از آنجا که احساس در انسانها متفاوت و منشور رنگارنگ است دارای جنبه‌های خوشایند و ناخوشایند است.
روابط انسانی ازحرارت عواطف گرم می‌شود ، احساسات و عواطف انسانی ، زندگی را غنی و پربار می سازد، آن را قابل تحمّل نموده ، از یک نواختی بیرون می‌آورد.
خصایص انسانی چون فداکاری‌ها ،از خود گذشتگی‌ها، نوازش یتیمان، دستگیری بینوایان، مهر و محبت، عشق و دلسوزی، قدردانی و سپاسگزاری، صله رحم و.... همه و همه از احساسات و عواطف پاک انسانی سرچشمه می‌گیرد.
بسیاری از جنبش‌های مهم اجتماعی و حتّی صلح و جنگ از عواطف و احساسات انسانها نشأت گرفته اند .
عاطفه سرشار از جنبش، هیجان، حرارت، و دوستی و لبریز از عشق و محبت و شفقت است.
پس عواطف و هیجان‌ها که رفتارهاى ناشى از احساس‌هاى انسان هستند تابع جنبه‌هاى خوشایند و ناخوشایند اند.
بنابراین به نظر می رسد این تصور که عواطف تنها داراى بار خوشایند است تصور درستی نباشد .
حالت‌هایى مثل غم، شادى، خشم، عصبانیت، ترس، اضطراب، افسردگی و… همگی حالت‌هاى عاطفى یا هیجانى است که نوعى عکس‌آلعمل رفتارى را در پی دارد .
شیوه‌هاى بروز عواطف در افراد، گوناگون است و تحت تاثیر یادگیری و زمینه‌هاى زیستى و ارثى قرار دارند .
اما آنچه قطعیت دارد این است که رفتارهاى عاطفى بیشتر متاثر از الگوهاى محیطى است و چون این رفتارها جنبه‌ی یادگیرى دارند، بنابراین می‌توان برنامه‌هایى براى آموزش ایجاد تعادل و هماهنگى در بروز عواطف در نظر گرفت که یکی از بهترین روش های تقویت عواطف و هیجانات انسانی و کنترل رفتاری هیجانات و عواطف شیوه نمایش درمانی( دراماتراپی) است که با حضور نمایش درمانگر خبره می تواند تاثیرات شگرفی در کنترل عاطفی افراد دچار مسئله داشته باشد .
همچنین به کمک نمایش درمانی می توان با ایجاد موقعیت های بازی خود ساخته بطور غیرمستقیم به کودکان کمک کرد تا عواطف خود را به نحو احسنت بکار گیرند .
عده‌اى فکر می‌کنند که تسلط بر رفتار عاطفی یعنى کوشش براى سرپوش گذاشتن برآن و بروز ندادن آنها؛ که این تصوری نادرست است و باید به فکر ایجاد محیط‌هایى باشیم تا در آن فرزندان ما بطور غیرمستقیم و با یادگیرى از الگوهاى سالم در اطراف خود بتوانند عواطف خود را به درستی و به اندازه‌ى لازم نشان دهند که یکی از مهمترین محیط ها محیط نمایش درمانی است .