دسته: اخبار تخصصی
۱۱ تير ۱۳۹۷
خودشکوفایی (به انگلیسی: self-actualization) اصطلاحی در روانشناسی انسانگرایانه است و به معنی محقق ساختن حداکثر تواناییهای بالقوهٔ فرد توسط خودش است.
یعنی فرد سرچشمه تحول را در درون خود بیابد ، آغازکننده و ادامه دهنده خوبی باشد ، خود را دوست داشته باشد و به عزت نفس رسیده باشد .
به باور آبراهام مزلو، انسان خودشکوفا و برخوردار از سلامت روانی باید این معیارها را رعایت کند:
نامعلوم بودن آینده را تحمل کند و واقعیات را به صورتی کارآمد مشاهده و مطالعه کند
خود و دیگران را همانطور که هستند بپذیرد
رفتار و اندیشهای خودجوش داشته باشد و دائماً در حال کنترل و رعایت تعارفات و قید و بندهای تحمیلشده از سوی محیط نباشد
به جای خودمحور بودن، مسئلهمحور باشد (به دنبال راه حل مسائل باشد)
اهل شوخی و خنده باشد
فعالیت زیادی داشته باشد
زیر بار ارزشها و رفتارهایی که فرهنگ غالب از او طلب میکند نرود اما بهطور عمدی هم به دنبال غیرمتعارف بودن نباشد
دغدغه بهبود زندگی بشریت را داشته باشد
ارزش تجربیات ساده زندگی را به خوبی بداند
به جای داشتن تماسهای زیاد با افراد بسیار، رابطهای عمیق و رضایتبخش با چند نفر ایجاد کند
نگاهی منطقی به زندگی داشته باشد.
خود شکوفایی/ ویژگی های افراد خود شکوفا از دیدگاه راجرزself-actualization
از دیدگاه راجرز رسیدن به خود شکوفایی به معنای رسیدن به بالاترین سطح سلامت روانی است. پذیرش همه تجارب ، گرایش به زندگی کامل در هر لحظه از هستی ، داشتن توانایی هدایت خود بجای هدایت شدن بر اساس منطق ، عقاید و خواستهای دیگران ، احساس آزادی در عمل و تفکر و برخورداری از خلاقیت سطح بالا از ویژگیهای افراد خود شکوفاست. چنین شخصی از دید راجرز همواره از رعایت مثبت غیر شرطی اشخاص مهم و مورد اعتماد بهرهمند بوده است. به عبارتی همواره او را برای خودش خواستهاند، نه برای کارهایش. چنین فردی قادر است دائما بطور سازنده و به صورت فزایندهای بسوی رشد و کمال گام بردارد. او در برابر شرایط ناموفق و ناراضی زندگی تسلیم نمیشود و تلاش میکند برای کامل شدن و به حد کمال عمل کردن ، روابط با دیگران را در بهترین و مناسب ترین شکل جهت میدهد. آنها آمادگی کسب هر گونه تجربه را دارند، همه عوامل مربوط را سبک و سنگین میکنند و سعی میکند ارتباط یکپارچهای با تمامی زمینهها داشته باشد.