جلسه نقد و بررسی کتاب «کتاب درمانی» نوشته مصطفی
تبریزی مشاور خانواده و عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی با حضور مهدیه رضایی و حکیمه قادری درمانگر و کارشناس ارشد مشاور خانواده در سرای اهل قلم برگزار شد.
به گزارش سایت خبری دراما محله در این جلسه مهدیه رضایی، در ابتدایبه بیان چرایی، ریشه و اهمیت کتاب درمانی پرداخت و گفت: «کتاب درمانی» به طورکلی به عنوان یک فن و روان درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
وی اظهار داشت: اگر روان درمانی را کاری در نظر بگیریم که هدف آن به وجود آوردن تغییر در سطح هیجان یا احساس، افکار و رفتار مددجو باشد کتاب هم ابزاری است که ما عملا می توانیم در این زمینه از آن استفاده کنیم.
این کارشناس ارشد مشاور خانواده «کتاب درمانی» را فنی دانست که در خدمت فنون دیگر است به این معنا که وقتی ابزار دیگری مانند هنردرمانی یا نمایش درمانی را برای عده ای از نوجوانان به کار می بریم در اینجا کتاب می تواند بسیار به ما کمک کند.
رضایی افزود: یکی از بخش های کار با بچه هایی که اختلالات یادگیری دارند فن قصه درمانی است، ما در این روش داستان های ناتمام را برای بچه ها بیان می کنیم تا آنها ادامه داستان را کامل کنند.
وی هدف از اجرای فن قصه درمانی را توسط مددکار، سر نخ دادن به بچه ها خواند تا علاوه بر تکمیل داستان، متوجه دایره لغات و اصطلاحات کودک شده و او را در یک سطح یادگیری شناختی مورد ارزیابی قرار می دهد.
این درمانگر با اشاره به استفاده از ابزار آموزشی در این روش علاوه بر ابزاری که باعث می شود تا هیجان و اضطراب کودک تخلیه شود افزود: بچه ها موضوعات درونی خود را نمی توانند به طور مستقیم و از طریق کلام بیان کنند، وقتی او را در مسیر قصه و داستان
قرار می دهیم، خیلی زیبا و راحت تر حقایق درونی خود را برای ما مطرح می کنند.
رضایی تصریح کرد: کتاب درمانی در سطح کلانی زمانی است که ما می خواهیم آموزشی را برای بهداشت روان و یا یک تغییر را در سطح کلی جامعه ایجاد کنیم و کتاب وسیله ای است که آموزش فردی و گروهی را برای کودکان، نوجوانان و حتی میان سالانی که آسیب های اجتماعی دارند می تواند بسیار مفید باشد.
وی گفت: مفهوم معنویت یک حسی است که معمولا فراتر از مذهب توصیف می شود، حسی که به نوعی یکپارچگی و وحدت را در انسان ها زمانی که او دارد معنویت را تجربه می کند، فرا می خواند و معمولا برای شروع دوره درمان باید این حس تنهایی در مددجو جریان پیدا کند.
این کارشناس ارشد مشاور خانواده با تأکید بر اینکه کتاب بهترین ابزاری است که شخص می تواند در تجربه تنهایی خود داشته باشد، اظهار داشت: رسالت خطیر نویسنده ایجاب می کند که اگر یک زیبایی را درک می کند باید آن را طوری مطرح کند که دیگران آن زیبایی خاص را دیده و مورد استفاده قرار دهند.
رضایی در ادامه افزود: آنچه که باعث می شود ارتباط ما با کتاب زیاد شود یک مبنای روان تحلیلی و ناخودآگاه جمعی است که مشترک بین همه انسان ها، نیروها و تصوراتی است که در کل نسل بشری به اشتراک گذاشته شده است، این تجربه ای است که خواننده در زمانی که مشغول خواندن داستان است با قهرمان داستان همراه می شود این موضوع به نوعی روان درمانی است که شخص به تنهایی روی خود انجام می دهد.
کارشناس ارشد مشاور خانواده بیان داشت: بیشتر کتاب هایی که در اثر تبریزی برای کتاب درمانی معرفی شده ، جنبه خودیاری دارند، مجموع کتاب هایی که در این اثر دیده می شود کتاب هایی است که با رویکرد «الیس» عقلانی برانگیزاننده و «سی بی تی» که همان رفتار درمان شناختی همخوانی دارد.
وی در پایان استقلال کتاب هایی که در «کتاب درمانی» معرفی شده اند را یکی از نقاط مثبت کتاب خواند و افزود: هنگامی که مددجو آموزش دیده و یا برای مجزا کردن افکار خود یا برای کاهش اضطراب و هیجان کتاب «کتاب درمانی» را مطالعه و تاثیرات لازم را می پذیرد.
* قادری: با کتاب درمانی ادراکات و باورهای فرد دگرگون می شود
حکیمه قادری درمانگر و کارشناس ارشد مشاور خانواده در ادامه جلسه ابراز داشت: مقصود ما در جلسات مشاوره رواج کتاب درمانی است نه فرهنگ کتابخوانی، یک مددکار و مشاور باید در طول دوره درمان با مدجوی خود همسفر باشد.
وی تصریح کرد: زمانی که مددکار کتابی را به مراجع خود معرفی می کند نیاز است که خود آن کتاب را خوانده باشد تا در برخی مواقع مددجو را به کتاب
گره بزند و ارتباط خوبی را با کتاب برای او فراهم کند و لذت کتاب درمانی را به او بچشاند.
کارشناس ارشد مشاور خانواده، بالا بردن ادراک مددجو، اعتماد به نفس، مرور کردن دانسته های مددجو را از نتایج مثبت کتاب درمانی دانست و اضافه کرد: در کتاب درمانی خود مثبت فرد رشد کرده و باعث توجه بیشتر فرد به خود می شود.
وی با بیان اینکه رشته مشاوره، روان شناسی و مخصوصا علوم انسانی که کار درمانی انجام می دهد جزء رشته های میان رشته ای هستند که تاکید می شود یک روان شناس باید از فلسفه، شعر و غیره سر رشته داشته باشد.
قادری در پایان اظهار داشت: درمان 50 درصد از راه حل است و 50 درصد دیگر آن به تشخیص درست مسئله بر می گردد و ما باید بفهمیم مشکل اصلی کجاست و ریشه در زمینه ای دارد؟
