تکنیک های آموزشی

منبع :مقاله علمی و آموزشی "موسیقی درمانی در بهبود آلزایمر"

رویکرد هنر به درمان : استفاده ازهنرها برای مقاصد درمانی یک مفهوم جدید نیست، در فرهنگ مردمان کهن سرزمین هایی چون ایران، یونان، روم، مصر و قبایل بدوی افریقایی از هنرها به عنوان ابزاری در حوزه درمان استفاده می شده است .

این شیوه درمان غیر دارویی امروزه نیز با رویکردی علمی و جدید همچنان مورد استفاده است، در این بین از اوایل قرن بیستم، پس از تحقیقات روانپزشک بزرگ سوئیسی[1]" کارل یونگ"((1875-1961 در حوزه روان شناسی عرصه هنر و درمان گستردگی بیشتری یافت، بطوری که در حال حاضر در بسیاری از کشورهای اروپایی و برخی از کشورهای آسیایی بهره گیری از هنرهای خلاق تحت عناونین مختلفی چون "نمایش درمانی"،"موسیقی درمانی" و"هنردرمانی" به عنوان درمان هایی غیردارویی در توانبخشی مراجعانی که دچار مسئله ای بغرنج شده اند مورد استفاده قرارمی گیرد (مجید امرایی 1389).

[2]"هنر درمانی" چیست ؟ هنردرمانی دریک تعریف کلی شامل همه هنرهایی می شود که می توان آنها را در بحث درمان مراجعان بکار گرفت و عبارت است از شکلی از روان درمانی گروهی که با استفاده از خلاقیتهای هنری همچون نمایش درمانی، موسیقی درمانی، هنرهای خلاق(نقاشی، طراحی، کلاژ، مجسمه سازی، و غیره) به تقویت ارتباطات بین فردی و اجتماعی مراجعان کمک می کند .

دراین روش درمانی، بیان مسئله گاه درقالب خلق یک اثر بروز می یابد و مددجو(احساسات، رویاها، ناخودآگاه و...)خود را در قالب آن اثر نشان می دهد، هدف اصلی این شیوه درمانی خلق اثرهنری نیست بلکه هدف تخلیه روانی فردی است که دچار مسئله ای نگران کننده شده است، محصول تولیدی نیزاثری است که بازتاب دهنده رویاها، تجارب، روحیات درونی و افکار ذهنی فرد مددجو است، مراجع بدون هیچ گونه نگرانی در مورد کیفیت و ظاهر کارنهایی، اقدام به خلق اثری می کند که منجر به تخلیه روانی و در نهایت رسیدن به آرامش او می شود (مجید امرایی 1389).