تئاتری که به حال و روزش باید گریست
مدیریت تئاتری که مدام از نو چرخ را کشف می کند
تئاتر مدرن در ایران با حضور مدرسین خارجی درده های20 و30 شمسی مسیر جهانی شدن خود را طی کرد و درهمان دهه اول پرورش یافتگان این هنر توانستند حرکت ملی تئاتر نوع ایرانی را نشر و گسترش دهند و خود را به جهانیان معرفی کنند.
اجرای آثار شاخص مولیر، شکسپیر، ژان راسین ، پیرکورنی ، سوفوکل ، اشیل و اوریپیدوس ، بکت یونسکو و.... در ایران دهه چهل اوج شکوفایی تئاتر ایران بود ان هم توسط هنرمندان داخلی که خود نمونه های بارز بلوغ هنری آموزشی اهل تئاتر در این سرزمین است .
بطوری که بعدها و پس از دیدن نمایش های سنتی ایرانی چون "تعزیه" و "سیاه بازی" و "تخت حوضی" بزرگانی چون "گروتفسکی" ،" پیتر بروک" و"چلکفسکی" هم در مقابل عظمت تکنیکی و محتوایی هنر نمایشی مشرق زمین خصوصا ایران سر تعظیم فرود آوردند و مبنای بسیاری از تئوری های تئاتری خود را از تئاتر شرق یافتند.
حال گویا از آن همه عظمت برای مدیریت تئاتر کشور چیزی قابل درک نیست که حضورهنرمند دسته چندمی کانادایی را مبنای تحول در حوزه آموزش تئاتر جدید ایران می داند .
درخبرها آمده بود که نمایش «شکسپیر» با ایفای نقش و کارگردانی هنرمند کانادایی در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته است .
اجرایی که البته به دلایل تقریبا مشخص (تک اجرا بودن، تبلیغات گسترده و یدک کشیدن عنوان بازیگر کانادایی) با استقبال مخاطبان هم مواجه شد.
اما دراین میان آنچه که دل اهل تئاتر را به درد می آورد اظهارات از سرکم اطلاعی شب گذشته سید اشرف طباطبایی، مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی هنگام اعطای گواهینامه پایان دوره کارگاه‌های بازیگری به هنرجویان است که جای تامل دارد.
این مدیرغریبه با هنر تئاتر ایران در صحبت‌های خود گفته: «بسیار خوشحال است که بالاخره یک دروازه جدید آموزشی در حوزه تئاتر ایران باز شد غافل از اینکه این به اصطلاح دروازه سال هاست که باز شده و اگر مطلع باشید با شوهای تبلیغاتی اهل تئاتررا نمی توان خام کرد زیرا اهل تئارت تاریخ هنر می داند و تفاوت آن با مدیریت تئاتر در همین عدم آگاهی مدیرانی است که سکان تئاتر را به نوبت به دست می گیرند مدیریتی که آمده تا نظاره گر جان دادن تئاتر باشد .
این مدیرتئاترگویا فکری ، بایگان ، نصر،گرمسیری، چهره آزاد، صفوی، افلاطون، نوشین، کرمانشاهی ، بهرامی، ظهیر الدینی ،رادی ، بیضایی، سمندریان، مرتصی احمدی که 80 سال با تئاتر بود و ده ها چهره بلند آوازه تئاتر ایران را نمی شناسد که حضور هنرمند کم سواد خارجی درعرصه تئاتر ایران را تحول بزرگ و دریچه آموزش می داند .
دوستان چرخ سالهاست که کشف شده لطفا فکری به حال تئاتری بکنید که از نظر بلوغ فکری 100 سال از مدیریت تئاتر جلوتر است اما به حال خود رها شده - والسلام .