نشست هم‌اندیشی وضعیت تئاتر دانشگاهی و تعامل آن با تئاتر حرفه‌ای ، روز سه‌شنبه 18 اسفندماه ـ با حضور جمعی از هنرمندان، مدیران تئاتر ، اساتید دانشگاه و دانشجویان در تالار مولوی برگزار شد. به گزارش سایت خبری دراما محلهدر این نشست که بیش از سه ساعت به طول انجامید ، دانشجویان تئاتری به بیان مشکلات خود دربارة وضعیت تئاتر کشور پرداختند. در این نشست "حسین پارسایی" رییس مرکز هنرهای نمایشی، "محمد حیدری" مدیر مجموعه تئاترشهر و دبیر بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر ، حسین مسافرآستانه ، مجید سرسنگی ، فرهاد ناظرزاده ، علیرضا نادری ، "رحمت امینی" مدیر گروه تئاتر دانشکد هنر و معماری ، "اسماعیل شفیعی" مدیر گروه تئاتر دانشکده سینما تئاتر ، "محمدباقر قهرمانی" رییس دانشکده نمایش و موسیقی دانشکده هنرهای زیبا ، "شهرام کرمی" مسئول واحد نمایش سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و مدیر تالار هنر ، "حمید مظفری " از اعضای هیأت مدیره خانه تئاتر و هنرمندان و دانشجویان زیادی حضور داشتند. در ابتدای این نشست که "فریبرز قربا‌ن‌زاده" طراح صحنه تئاتر مجری آن بود، فرهاد ناظرزاده، مجید سرسنگی، علیرضا نادری و رحمت امینی به عنوان اعضای هیأت رییسه جلسه فراخوانده شدند و در ادامه حسین پارسایی و محمد حیدری نیز به این جمع اضافه شدند. ناظرزاده با اشاره به ویژگی و اهمیت تئاتر دانشگاهی گفت: «درباره تئاتر دانشگاهی هر چه بگوییم مبالغه نکرده‌ایم. در ایران غیر از تئاتر دانشگاهی تقریباً چیز دیگری وجود ندارد چرا که بیشتر هنرمندان و مدیران از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی هستند.» وی افزود: «مهم‌ترین مشکل ما این است که جامعه ما به تئاتر آگاهی نرسیده و یکی از بزرگترین مشکلات تئاتر دانشگاهی، وجود تعداد زیاد دانشجو است که علاقه چندانی به تئاتر ندارند و از بد حادثه به تئاتر گرویده‌اند و تا نحوه آزمون و کنکور دانشگاه‌ها اصلاح نشود این مشکل وجود خواهد داشت.» سپس "مجید سرسنگی" با اشاره به ضرورت چنین نشست‌هایی گفت: «گروه آموزش تئاتری دانشگاه‌های کشور، فاصله زیادی از یکدیگر دارند. چند سال پیش برای رفع این مشکل و برای تعامل میان گروه‌های تئاتری، شورای تئاتر دانشگاهی تشکیل شد و قرار بود مرکز حمایت‌های جدی از تئاتر دانشگاهی داشته باشد؛ اما متأسفانه در ادامه کار شورا با مشکل مواجه شد.» سرسنگی همچنین گفت: «دانشجویان و دانشگاهیان ما عادت به مطالبه کردن نداشته‌اند و این در حالی است که تئاتر دانشگاهی، محور تئاتر کشور است.» سپس "رحمت امینی" دبیر شورای تئاتر دانشگاهی به ارائه سخن پرداخت و گفت: «متأسفانه ما در شورا به آرمان‌هایمان نرسیدیم و حتی به آن نزدیک نشدیم. 200 میلیون تومانی که قرار بود اعتبار مالی شورا باشد، صرف نشد و مخصوصاً در ماه‌های اخیر شورا کاملاً به فراموشی سپرده شده است.» وی تصریح کرد: «امکانات موجود به اندازه دانشجویان و تعداد آن‌ها رشد نکرده و همین باعث بروز مشکلات زیادی شده است.» مجید سرسنگی در ادامه افزود: «تا زمانی که مرکز هنرهای نمایشی کمک می‌کرد شورا کارهای جدی انجام می‌داد؛ از جمله سامان دادن به حضور در جشنواره‌های خارجی از جمله جشنواره سینایا؛ اما با قطع این کمک، کار شورا نیز به نوعی متوقف شد.» این مدرس دانشگاه همچنین گفت: «چرا مرکز در قبال کمکی که به تالار مولوی می‌کند، اجراهایش را به آنجا می‌فرستد و همین موضوع خود باعث تضییع حقوق دانشجویان و دانشگاهیان می‌شود.» وی با اشاره به این که یکی از مشکلات تئاتری‌ها حرف نزدن است، تصریح کرد:« مدیران ما نیازمند نقد شدن هستند و نقد ما کمک به آن‌ها است و نه تخریب آن‌ها. باید بدانیم بضاعت تئاتر کشور بسیار بیشتر از چیزی است که اکنون وجود دارد.» سپس "علیرضا نادری" به بحث درباره وضعیت تئاتر کشور و تئاتر دانشگاهی پرداخت و گفت: «تئاتر دانشگاهی برآیند نیاز تئاتر است و تمامی مشکلات آن معلول نداشتن یک فکر معطوف به توسعه است. تمام مسئولیت مرکز هنرهای نمایشی در برنامه‌ریزی اجرای تئاتر تهران و جشنواره‌ها خلاصه شده و پرسش این است که در طول این سال‌ها چه برنامه‌ریزی برای توسعه تئاتر در کشور شده است.» در ادامه دانشجویان، هنرمندان و اساتید دانشگاه به بیان نقطه نظرات و مشکلات خود پرداختند که محور عمده مشکلات مطرح شده به تخصیص نیافتن امکاناتی چون سالن اجرا و بودجه برای دانشجویان اختصاص داشت. سپس "حسین پارسایی" رییس مرکز هنرهای نمایشی در پایان به ارائه توضیحاتی پیرامون سوالات و مباحث مطرح شده پرداخت و گفت: «از ابتدای کارم با این تفکر وارد مرکز شدم که جریان تئاتر دانشگاهی با سیاستگذاری وارد تئاتر حرفه‌ای شود. در راستای این فکر، شورای تئاتر دانشگاهی شکل گرفت. اما باید توجه داشت تا زمانی که برنامه‌ای اجرا نشود، بودجه‌ای به آن اختصاص نمی‌یابد و شورا نتوانست برنامه‌ای منسجم ارائه دهد یا اجرا کند.» پارسایی افزود: «با امکانات موجود نمی‌توان معجزه کرد. کل بودجه تئاتر ما 7 میلیارد تومان است و با صد هزار تئاتری، سرانه هر هنرمند تئاتر تنها 7 هزار تومان می‌شود. همه ما می‌دانیم مجموعه امکانات و تعداد تالارها بیش از این اجازه توسعه نمی‌دهد. برای تئاتر نمی‌توان دنبال منجی گشت؛ چرا که در این شرایط نمی‌توان معجزه کرد.» وی تصریح کرد: «هیچ مدیری نمی‌تواند تئاتر دانشگاهی را از ذهن خارج کند و من چه باشم و چه نباشم تئاتر دانشجویی وجود دارد.»
