امرایی عنوان کرد:
گروه هنر: هر چند که ممکن است جشنواره سی و چهارم «تئاتر فجر» با روی کار آمدن ساختار اجرایی جدید به توفیقاتی کمرنگ دست پیدا کند، اما ظرفیت محدود سالن‌های نمایش، نداشتن برنامه‌ریزی و سیاستگذاری دقیق و عدم حمایت مالی از آن همواره معضل اصلی «تئاتر فجر» بوده است.
مجید امرایی، کارشناس و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: شخصاً از جشنواره دهم «تئاتر فجر» در کسوت‌های مختلف در جریان تغییر و تحول بزرگترین رویداد تئاتری کشور بوده‌ام و یا در نقش خبرنگار، یا منتقد و یا مدیر بخش‌های مختلف این جشنواره حضور داشتم و به جرئت می‌توانم بگویم علیرغم تمام کوشش و تلاش‌هایی که در دوره اخیر این جشنواره با روی کار آمدن ساختار مدیریتی جدید آن صورت گرفته است اما تفاوت و تحول چندانی را در این دوره نسبت به دوره‌های تجربه شده جشنواره شاهد نخواهیم بود.
وی ادامه داد: دلیل این امر را می‌توان در سه شاخصه کلی مورد طرح و بررسی قرار داد و مهمترین آنها که موضوع قدیمی و معضل دیرین تئاتر کشور است کمبود ظرفیت سالن‌های نمایشی است که با وجود چنین نقیصه‌ای شاهد هستیم که مجموعه تئاتر شهر به عنوان مرکز همگرایی تئاتر حرفه‌ای کشور سه سال متوالی است که عملاً از چرخه رویدادهای تئاتری خارج است.
مدیر اسبق کانون تئاتر خیابانی تصریح کرد: با چنین ظرفیت محدودی در خوشبینانه‌ترین شکل می‌توان امیدوار بود که دست بالا 2هزار صندلی در سالن‌های تئاتری پایتخت پذیرای مخاطبان بزرگترین رویداد تئاتری کشور باشد که این مسئله با توجه به اعتبار جشنواره و توقعاتی که ایجاد کرده، ناچیز است.
امرایی افزود: البته شنیده می‌شود که مثلاً سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران هم ظرفیت سالن‌های نمایشی خود را در اختیار جشنواره قرار خواهد داد و مثلاً پردیس تئاتر تهران برای اجراهای نمایشی جشنواره در نظر گرفته خواهد شد اما باید بگویم که تجربه نشان داده است که حتی با فرض چنین مشارکتی، این اماکن نمایشی تمام و کمال در اختیار دبیرخانه جشنواره قرار نخواهند گرفت چرا که سازمان‌های ناظر بر چنین اماکنی مستقل هستند و بیشتر در راستای منافع و تبلیغات فرهنگی و هنری خود گام برمی‌دارند تا تقویت رویداد بزرگی همچون «تئاتر فجر».
مدیر سرای روزنامه‌نگاران ایران اظهار داشت: از جمله دلایل دیگری که با استناد به آن می‌توان اذعان کرد جشنواره سی و چهارم «تئاتر فجر» نمی‌تواند به توفیقی چشمگیر نسبت به دوره‌های گذشته خود دست پیدا کند؛ عدم برنامه‌ریزی مدون و طراحی چشم‌اندازی درازمدت در آن است که مثلاً در بازه زمانی دوره دهم که من به طور مستقیم با آن درگیر و مواجه بودم آغاز و تا دوره سی و چهارم امید به ثمربخشی داشته باشیم، همیشه جشنواره «تئاتر فجر» با مجموعه‌ای از تصمیمات و سیاستگذاری های مقطعی و سلیقه‌ای مواجه بوده است، اعمال سلایقی که یک بار جشنواره را تا 20 بخش تخصصی حجیم می‌کند و یک بار آن را با تنها دارا بودن دو بخش برگزار می‌کند.
امرایی تأکید کرد: می‌گویند که جشنواره سی و چهارم عملاً و رسماً با هفته تئاتر لهستان، چند روز پیش آغاز شده است، آیا برای برگزاری این هفته و آشنایی با مهمانان و برنامه‌های آنها تبلیغاتی برای اطلاع‌رسانی صورت گرفت؟ و یا آیا تضمینی وجود دارد که حتی با تغییر در ساختار اجرایی جشنواره، دبیرخانه‌های آتی تداوم چنین رویدادهایی را لازم بدانند؟ پس مشاهده می‌کنید که جشنواره در هر دوره نه براساس یک ساختار زنجیروار و مرتبط با هم که هدف خاصی را دنبال کند بلکه تنها با برخی جابجایی‌ها و طراحی سطحی برخی بخش‌ها به دنبال متحول شدن است که البته ثمری هم ندارد.
کارگردان نمایش«گوهر نیل» گفت: یکی دیگر از دلایل مهم در عدم توفیق جشنواره «تئاتر فجر» در دوره سی و چهارم به نسبت دوره‌های گذشته که قابل پیش‌بینی است، عدم حمایت مالی از تئاتر کشور و نه فقط جشنواره «تئاتر فجر» است، امری که همچنان چالش‌هایی را در زمینه تولید آثار قابل تأمل و فاخر نمایشی مطرح کرده است که خروجی آن در حد و اندازه فرهنگ و هنر انقلابی که «تئاتر فجر» اساساً برای تحقق آن به وجود آمده بود، نبوده و نیست.
وی در پایان گفت: بنا بر این سه دلیل عمده و البته موارد و دلایل بیشماری که قطعاً وجود دارد اما ذکر آنها از حوصله خارج است لذا باید گفت که جشنواره «تئاتر فجر» نیز در دوره سی و چهارم نخواهد توانست به توفیقی چشمگیر دست پیدا کند و با وجود ساختار اجرایی کارآمد این جشنواره که همگی از چهره‌های دانشگاهی و علمی در حوزه تئاتر هستند اما به دلیل فراهم نبودن بستر و زمینه لازم، «تئاتر فجر» البته با توفیقی 5 تا 10 درصدی نسبت به تجارب طولانی خود، همچنان با مشکلاتی در امور زیربنایی و زیرساختی روبرو خواهد بود.
یادآور می‌شود، سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی «تئاتر فجر» از اول بهمن به دبیری سعید اسدی آغاز به کار می‌کند.