این تحقیق هنر درمانی ، توسط یک متخصص آگاه از هنر و روانکاوی وبا همکاری یک تیم درمانی به انجام ر سید که در نوع خود کم نظیر وقابل رجوع است . در این شیوه با به کار گرفتن روند خلاقه موجود در ایجاد آثار هنری ، به بیماران امکان داده شد تا درونی ترین احساسات خود را بیان کرده و به آرامش دست یابند
جودیت پیس (Judith Paice)، مدیر این برنامه و از جمله اعضا این تیم درمانی چنین گفته است :
"این کار تنها هنر آفرینی نیست ، قضیه به سادگی چسباندن پولک بر کاغذ نیست ، واقعیت این است که در اینجا جریانی دائمی از تجلی احساس ، بیان و تشریح درونیات وجود دارد که به افراد مراجع اجازه می دهد آنچه بر آنها می گذرد را در شکلی تازه بیان کنند ، افرادی که در بیمارستان هستند و شاید علایم بیماری در آنها شدت یافته باشد و اینکه شاید از نتیجه معاینات وحشت زده هستند یا نگران آینده خود هستند با این روش می توانند با دنیای پیرامون خود منطقی تر برخورد کنند ودر مواردی هم به زیبایی مرگ را در به عنوان یک واقعیت می پذیرند ."
پیس در ادامه خاطرنشان کرده است : بسیاری از بیماران مشاوره از طریق هنر را نسبت به جلسات معمول روان درمانی، بسیار کمتر مرعوب کننده و نا مطبوع می دانند چرا که : هنر درمانی به منظور توانبخشی در کودکان "به این ترتیب بیماران بزرگسال به طریقی دیگر قادر به بیان ترس ها، احساسات، نگرانی ها، آرزوها و رویاهای شان خواهند بود" . در این پروژه تحقیقاتی به شیوه هنر درمانی پنجاه بیمار با شرایط مختلفی از سرطان سینه و روده گرفته تا سرطان خون و غدد لنفاوی در این تحقیق شرکت کردند، این برنامه شامل یک ساعت هنر درمانی در بیمارستان بود. اکثر این بیماران در شرایط غیر قابل درمان به سر می بردند و قبل از آغاز جلسه، از تمام آنها که 29 مرد و 21 زن در سنین 19 تا 82 بودند، خواسته شد که هر یک از نشانگاه بیماری خود را که شامل درد، تهوع ، خستگی، افسردگی، اضطراب، خواب آلودگی، بی اشتها یی، حال عمومی و تنفسی می شد، با انتخاب عددی از 0 تا 10 درجه بندی کنند. در طی جلسه هنر درمانی، بیماران می توانستند به کارهایی از قبیل نقاشی، طراحی، مجسمه سازی و کاردستی وبازی های نمایشی بپردازند. این جلسات که توسط یک هنردرمانگر مجرب هدایت می شدند ، طوری تنظیم شده بودند که برای هر بیمار، متناسب با اهداف و شرایط وی، برنامه ای خاص انجام می شد که طیف وسیعی از یک سرگرمی مشغول کننده تا روشی برای جستجو در عمیق ترین مسایل روانی را در بر می گرفت. هنر درمان ابتدا شرایطی را ایجاد می کرد که بیماران احساس راحتی داشته باشند و با گفتن جملاتی نظیر: "برای انجام این کار هیچ روش درست و غلطی وجود ندارد، ما در این روند به دنبال آرامش و درمان هستیم نه به دنبال تولید یک محصول بی نقص، به منتقدان درونی خود بگویید که ساکت باشند و بگذارند شما از کاری که انجام می دهید لذت ببرید. شما حتما اشتباه نخواهید کرد"، جلسه را آغاز می کردند .
پس از پایان یافتن جلسه، باز هم از شرکت کنندگان خواسته می شد تا علایم بیماری خود را درجه بندی کنند. جلسه هنر درمانی کهنسالان قبل از هنردرمانی، میزان متوسط دردی که توسط بیماران اعلام شده بود، حدود 2 بود و پس از آن به 1 رسید.
میزان اضطراب آنها نیز به حدود نصف مقدار قبل رسیده بود . تنها موردی که با اجرای این برنامه تغییر نکرد، حالت تهوع بود . هنر درمان این جلسه، نانسی ناینیس (Nancy Nainis) معتقد است :"ما به خصوص با مشاهده کاهش خستگی بسیار غافلگیر شدیم، چندین نفر از بیماران اعلام کردند که جلسه هنر درمانی آنها را پر انرژی کرده است." او اعلام کرد که این تحقیق اولین مورد مستند کاهش خستگی در اثر هنردرمانی است. بسیاری از بیماران قبلا هرگز در جلسات هنردرمانی شرکت نکرده بودند و اکثر آنها مشتاق ادامه دادن این جلسات بودند .
90 درصد بیماران در پاسخ به این سوال که حال عمومی آنها پس از هنردرمانی چگونه بوده است؟ معتقد بودند "که این کار آنها را سرگرم کرده و توجه آنها را به جای تمرکز بر درد و ناراحتی، بر انجام کاری مثبت متمرکز شده است.