تئاتر بیرونی بر اساس تکنیک های #بوال (خارج از سالن های تئاتر) #ایرج_محرمی تئاتر کمتر محبوب سیستمهای سیاسی بوده و همواره در فنومن های اجتماعی تاثیرگذار بوده است. بخش اعظم از این تاثیر به تیاترهای غیرمتداول، و خارج از سالنها مربوط بوده است. ما می توانیم اجراهای تئاتر را از لحاظ محل اجرا به #درون و #بیرون سالن تفکیک کنیم.
این تفکیک باعث می شود ما به تمایز تکنیک های اجرا و حتی نحوه ارتباط با مخاطب بیشتر واقف شویم. در این مجال از نگاه آگوستو بوال به بخش دوم خواهیم پرداخت. ▪️شیوه های اجرای تئاتر های بیرون از سالن یا Out the Door در جهان تئاترهای بیرون از سالن و خیابانی برای دستیابی به اهداف معینی اجرا میشود، اما هر گروهی در هر گوشه از جهان شیوه اجرایی خاص خود را دنبال میکند، دشوار است که قواعد این گونه نمایش ها را به صورتی یکپارچه تعیین و تبیین نمود و شاید هم نتوان در جهان هنر مدرن به یک بوطیقای معاصردست یافت. اما با توجه به تکنیک های بنیان گذارده شده توسط بزرگترین و تاثیرگذارترین چهره تئاتر خیابانی یعنی #آگوستو_بوآل می شود تکنیک هایی را برشمرد. آگوستو در سال 1931 در ریودوژانیروی برزیل متولد شد.
در دانشگاه کلمبیای نیویورک شیمی و #تئاتر تحصیل کرد و از 1956 تا 1971 به عنوان مسئول Teatro de Aren در شهر سائوپائولو مشغول به کار شد. او در 1971به بوینس آیریس نقل مکان کرد و سپس، سال 1978 - 1979 در دانشگاه #سوربن پاریس به سمت استادیاری دانشگاه رسید و در همان سال نیز آموزشگاه بوآل را تأسیس نمود. #بوآل به عنوان استاد تئاتر، کارگردان، نمایشنامهنویس و نظریهپرداز تئاتر شناخته میشود. وی از 1986 به وطن خود، برزیل، بازگشته است. از اواخر دهه 50 تا شروع دهه 70 میلادی رویکردی نوین از تئاتر مردمی درسائوپائولو مطرح شد که به سرعت در آمریکای لاتین رشد یافت. نام آگوستو بوآل به این رویکرد نوین برچسب خورده است.
بوآل تکنیکی تئاتری را مدنظر دارد که در آن مخاطب نه فقط تماشاگر، بلکه یکی از اجزای نمایش به حساب میآید؛ این تکنیک تئاتر سرکوب شدگان یا ستم دیدگان یه به تعبیری بهتر تئاتر ستم کشیدگان نام گرفت. یکی از نکاتی که این شیوه اجرا را از دیگر شیوهها متمایز میکند، این است که موضوع آن امیال، خواست ها و دلمشغولی های مردم است و شرایط زندگی آنان را به صحنه میکشد. بوآل میگوید : "این شیوه نشان میدهد مردمی که از راه کار ، عادات و تاریخشان فریب خورنده اند چگونه میتوانند زندگی خود را تغییر دهند؛ زیرا هر چیزی در تغییر کردن معنا مییابد. مردم باید برای این تغییرات در زندگی روزمره آماده شوند." ▫️چهار شیوهای اجرایی خاص بوآل نمایش #روزنامه: بعد از کودتای 1968 در برزیل، گروههای تئاتری امکان فعالیت مانند گذشته را از دست دادند و همین امر موجب شد که شیوههای جدیدی را برای ارتباط با مخاطب به کار بندند و نمایش روزنامهای یکی از آن شیوههاست. هدف این نوع نمایش افشای دروغهایی بود که در روزنامههای کودتاچیان به چاپ میرسید.
در نمایش روزنامهای مرز بین بازیگر و تماشاگر برداشته خواهد شد و بازیگر رو در رو حقیقت را برای مخاطب آشکار و به او منتقل میکند؛ همینطور نیازی به بازیگر تربیت شده نیست و هر کسی میتواند نقشی داشته باشد و در هر مکانی امکان اجرا وجود دارد، زیرا هدف ارائه کاری هنری و زیباشناسانه نیست. در اجرای نمایش روزنامهای باید قواعد زیر را رعایت کرد: ساده خواندن، تمام وکمال خواندن، به دنبال هم خواندن، ریتمیک خواندن، #مستندخواندن (نشان دادن مستندات هنگام خواندن)، پانتومیم خواندن (برای تفهیم بیشتر نوشته در جریان خواندن از پانتومیم استفاده میشود)، نمایشی خواندن (نوعی خواندن که تماشاگر احساس دیدن رویداد را داشته باشد)، تاریخی خواندن (ارتباط دادن خبر امروز با رویدادی از این دست اما تاریخی و قدیمی)، مقایسهای خواندن (مقایسه خبر تشییع جنازه یک شخصیت متمول با یک انسان معمولی) و قرینه خواندن (دو خبر همسان را یکی بعد از دیگری خواندن) نمایش #نامریی: در این نمایش مخاطب بدون آگاهی و اطلاع خود به شمایل بازیگر در میآید، یعنی فرقی بین بازیگر و تماشاگر وجود ندارد. این نوع نمایش هر جا که جمعی از مردم حاضر باشند، قابل اجراست. گروه نمایش مورد نظر را به اجرا میگذارند و در پایان به کسی نمیگویند که اینها بازیگر بودند و شما شاهد یک نمایش بودید. به عنوان مثال زمانی در دانمارک ملکه باردار شد همه روزنامهها و رسانهها به این مطلب پرداختند و بیمارستانی به ملکه و فرزندش اختصاص داده شد. گروهی نمایشی، به میان مردم رفتند و این موضوع را به نمایش گذاشتند. ▪️ ادامه دارد http://T.me/TheatreAcademy